گیرم که این درختِ تناور
در قلّه‌ی بلوغ
آبستن از نسیمِ گناهی‌ست؛

امّا
- ای ابرِ سوگوارِ سیه‌پوش! -
این شاخه‌ی شکوفه چه کرده‌ست
کاین سان کبود مانده و خاموش؟

گیرم خدا نخواست که این باغ
بیند ز ابر و باد نوازش
امّا
این شاخه‌ی شکوفه که افسرد
- از سردی بهار
با گونه‌ی کبود -
آیا چه کرده بود؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: